Kitap hakkında: 1967 / Michael Padillo'yu en son bir mavnadan Ren nehrine düştüğü zaman gördüm. O zaman ciddi bir şekilde savaştılar. Tabancalar, yumruklar ve hatta kırık şişeler kullanıldı ve adı Jimmy Koo olan Çinliler denize düştü. O sırada bana bir pompalı tüfek doğrultuldu ve ardından bir el daha ateş edildi, bu yüzden Padillo'nun boğulup boğulmadığını ondan Dahomey'den, yani Batı Afrika'dan bir kartpostal alana kadar bilmiyordum. Üzerine bir kelime yazdı: "Emir" ve tek harfle "P" ile imzaladı. Yazmayı hiç sevmezdi. Kartpostalı aldıktan sonra bir şişe viski içerek Padillo'nun Ren Nehri'nden Batı Afrika'ya nasıl geldiğini ve oradaki iklimi sevip sevmediğini merak ederek bir akşam geçirdim. Aslında bir yerden bir yere uçmayı seviyordu. Ve bir barımızın bulunduğu Bonn'da sık sık Avrupa'yı dolaşıyor, kendi reklamını yapmamayı tercih eden belirli bir devlet kurumunun emirlerini yerine getiriyordu. Lodz'u, Leipzig'i ve Tanrı bilir başka nereleri ziyaret etti. Orada ne yaptığını sormadım. Kendisi bana hiçbir şey söylemedi.